Het laatste hoofdstuk.
Door: Daan van Helmond
Blijf op de hoogte en volg Daan
28 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Helaas is het dan bijna zover, mijn 3 maanden rondreizen in Nieuw Zeeland zit er helaas bijna op.
Nog 2 dagen en dan stap ik het vliegtuig in en 30 uur later ben ik dan weer op Nederlandse bodem.
Maar zover is het dus nog niet, dus laat ik jullie nog maar even weten wat ik allemaal gedaan heb.
Na een lang verhaal de vorige keer was ik te lui om verder te typen en ben ik opgehouden toen ik over Christchurch begon.
Chirstchurch is een aantal jaar geleden helemaal in puin geraakt door een heftige aardbeving.
Toen ik dus in de bus hier naar toe zat wist ik niet goed wat is kon verwachten. Ook de verhalen van verschillende mensen maakte het er niet duidelijker op. De een zegt dat er niks meer te beleven is en dat het een dooie bedoeling is, terwijl een ander juist zegt dat er nog genoeg te doen is.
Ik ging er maar vanuit dat er genoeg te doen was en dat ik me daar 3 dagen wel kon vermaken.
En nu heb ik me daar ook prima vermaakt, veel door de stad gewandeld en alles op me laten inwerken. De stad ligt namelijk nog steeds in puin, overal waar je kijkt zijn braakliggende terreinen of staan er nog gebouwen en huizen die nog afgebroken moeten worden. Ongeloofelijk allemaal, en hoe meer en langer je om je heen kijkt hoe meer je ziet. Dit werd me pas echt duidelijk toen ik bij de kathedraal van de stad stond. Het is nog een wonder dat deze niet helemaal is ingestort, alleen toen ik een rustig om me heen keek schrok ik nog meer. In het begin zag ik hier overal hoge flat gebouwen waar ik niet echt veel aandacht aan besteede. Maar toen ik eens rustig om me heen keek zag ik dat van alle gebouwen die rondom de kathedraal stonden er nog maar een handvol in gebruik waren. De rest moest allemaal nog afgebroken worden, toen pas begreep ik hoe verschrikkelijk het er hier aan toe is gegaan. Gelukig was het niet alleen maar doffe ellende want er wordt ook al flink aan een nieuwe stad gewerkt. Overal tussen het puin zie je grote bouwplaatsen waar ze hard aan het werk zijn. En heel langzaam zag ik dus een nieuwe stad tot leven komen. Hoe dat die er uit zal gaan zien is mij nog niet duidelijk en al helemaal niet hoelang het gaat duren. Volgens de lokale bevolking gaat het allemaal veel te langzaam en doet de regering er ook niks meer aan. Aan een kant kan ik dit wel begrijpen van de bouwvakkers want ja ze hebben werk genoeg en daar willen ze niet in gaan haasten. Maar ik snap ook wat de lokale bevolking denkt, overal zijn wegen afgesloten en alles is een grote bouwput. Niet echt prettig om in te wonen en werken, en het trekt geen toerist meer aan op deze manier.
Na Christchurch was het een halve dag in de bus zitten en toen kwamen we aan in Kaikoura.
Een klein dorpje aan het strand waar niet echt heel veel te beleven was. Alleen zou dit voor mij het laatste plekje zijn van mijn reis waar ik nog niet geweest was. Alles hierna ben ik al eens geweest aangezien ik onderweg naar Auckland was.
In Kaikoura had ik 5 gepland om te verblijven en dit is me aardig goed bevallen. Zat in een heerlijk hostelen alles ging zn gangetje hierzo. Heb wat rond gewandeld en vriendjes gemaakt met de zeehonden die op de wandelpaden lagen te zonnen. Echt veel heb ik niet gedaan want het was ook wat slecht weer hier door de cycloon die in het noorden van Nieuw zeeland aan land is gekomen. Maar gelukkig had ik de eerste dag dat ik hier aankwam prachtig weer en ben ik met een boot de zee op gegaan. Je kon hier namelijk walvissen spotten en dit leek me wel wat. Persoonlijk had ik er iets meer van verwacht maar ik heb niks te klagen gehad. Hebben 2x een grote potvis gespot en toen we terug naar de haven vaarde zijn we nog een grote groep hektor dolfijnen tegengekomen. En met groot bedoel ik dan zo een 200 dolfijnen die rond de boot zwommen en plezier met ons maakte.
Na mijn verblijf ben ik naar Wellington gegaan en hier heb ik de boot gepakt terug naar het noordereiland. En door de cycloon was dit een aardig spannend ritje geworden op de boot.
En zoals ik zeg: Leedvermaak is ook vermaak!! Heerlijk om langzaam steeds meer mensen ziek te zien worden,maar wel zo lang mogelijk vol proberen dat er niks aan de hand is haha.
Op het noorder eiland aangekomen waren het 2 lange dagen met de bus. Maar uiteindeijk was ik dan toch weer in Auckland aangekomen, de stad waar alles is begonnen.
Alleen had ik nog een klein avontuurtje gepland voor mezelf. Ik had namelijk nog 8 dagen over toen ik in Auckland aankwam en die wilde ik niet doorbrengen in deze grote stad. Ben niet zo een stadsmens dusja.
Ik had namelijk gepland dat ik met een bus naar Whangarei zou gaan. Dit is een plaatsje in het noorden waar opzich niet echt iets te beleven is.
Maar ja wat is die daar dan gaan doen denken jullie nu. Ik had namelijk al vanaf het moment dat ik deze reis aan het plannen was het idee om ook te gaan duiken hier. En na wat onderzoek te hebben gedaan kwam ik erachter dat hier een 25km buiten de kust een paar eilanden lagen. Deze heten de Poor Knights Islands en horen tot de top 10 duikplekken van de wereld.
Hier moest ik dus naartoe gaan om dit zelf te gaan beoordelen, en om wat geliefde duikvrienden eens goed jalours te maken.
En wat was het een prachtige ervaring!!!! Na een heerlijk tochtje van ruim een uur op de boot waren we aangekomen op onze eerste duikplaats. Het enige wat ik nog hoefde te doen was mn wetsuit aan te trekken en de duikuitrusting om te hangen. De rest was ondertussen allemaal al klaargezet en aangesloten, wat een luxe!
Maar het mooiste was natuurlijk onderwater. Het zicht was perfect en de temperatuur was een heerlijke 22 graden. Onderwater was het een groot feest, enorm veel vissoorten en allemaal in grote aantallen. De eerste duik ging voor mn gevoel veel te snel en ik vond het jammer dat ik de boot weer op moest. Alleen toen ik later in de middag voor de 2e duik het water inging was dit gevoel direct weg. Deze plek was nog mooier als de eerste en hier met nog meer vis, en als kers op de taart dat ik mijn eerste pijlstaartroggen heb gezien. Wat een enorme dingen zijn dat zeg!! En je kon er ook nog eens heel dichtbij komen, iets wat me nog steeds verbaast als ik aan het duiken ben. De vis is dan helemaal niet bang voor je en dit zorgt voor geweldige ervaringen.
Buiten de pijlstaartroggen heb ik ook nog verschillende soorten en afmetingen murenes gezien,munchkins,snappers,travelli’s, schorpioenvissen,zeesterren en een hele hoop waar ik de naam nog niet eens van heb onthouden. Echt een ongeloofelijke ervaring en eentje waarvan ik blij ben dat ik hem heb kunnen doen. Zit nu weer met een grote glimlach op mn gezicht nu ik er aan terug denk. Ik snap helemaal waarom dit zo een hooggewaardeerde duikplaats is.
Alleen het nadeel van allemaal die leuke dingen is dat er op een gegeven moment toch een einde aan komt. Na nog een paar dagen in Whangarei te zijn gebleven ben ik met de bus weer terug gegaan naar Auckland waar ik nu zit. De plek waar dus alles is begonnen en ik nu mijn laatste 4 dagen ook zal doorbrengen.
Aan een kant wil ik hier helemaal niet weg maar aan de andere kant is het ook wel goed geweest en heb ik zin om weer naar huis te gaan. Lekker terug naar huis en eindelijk weer samen zijn met Karla! Jullie allemaal weer zien en dit avontuur met jullie delen. Want ik heb veel meer meegemaakt dan alleen hetgeen wat ik op papier heb gezet.
Alles wat ik wilde doen heb ik gedaan en deze geweldige reis heeft me meer gebracht dan dat ik van te voren had kunnen bedenken. Iets wat ik ook niet uit kan leggen zo op papier,.....
Maar voor het zover is ga ik er hier nog volle bak van genieten!!
Morgen is hier in Auckland een wereldkampioenschaps triathlon wedstrijd, en hier doet Maaike Caelers aan mee. Ben benieuwd hoe ze reageert als ze ineens iemand in het prachtige Tungelroyse dialect langs de lijn hoort schreeuwen. Ben je helemaal aan de andere kant van de wereld en kom je een topsporter uit Weert tegen. De wereld is dus niet zo heel groot bedacht ik me ineens.
Nou en hier houden mijn verhalen dus op, altans op internet. Nog een paar dagen en dan zit het er helaas helemaal op hier.
Tijd om naar huis te gaan, tijd om daar aan geweldige nieuwe avonturen te beginnen.
Tijd om lekker te gaan genieten samen met Karla.
Tijd om karla,pap,mam,loes,dennis en lulu weer te zien en alles aan te gaan vertellen.
Tijd om met Rico een lekkere pils te gaan drinken en uitteraard een ‘stevig supke’
Tijd om alles en iedereen weer te zien en ongelofelijk veel lol em plezier te maken.
Tijd zat!!!!!
Geniet nog van de foto’s en tot snel!
Daan
Nog 2 dagen en dan stap ik het vliegtuig in en 30 uur later ben ik dan weer op Nederlandse bodem.
Maar zover is het dus nog niet, dus laat ik jullie nog maar even weten wat ik allemaal gedaan heb.
Na een lang verhaal de vorige keer was ik te lui om verder te typen en ben ik opgehouden toen ik over Christchurch begon.
Chirstchurch is een aantal jaar geleden helemaal in puin geraakt door een heftige aardbeving.
Toen ik dus in de bus hier naar toe zat wist ik niet goed wat is kon verwachten. Ook de verhalen van verschillende mensen maakte het er niet duidelijker op. De een zegt dat er niks meer te beleven is en dat het een dooie bedoeling is, terwijl een ander juist zegt dat er nog genoeg te doen is.
Ik ging er maar vanuit dat er genoeg te doen was en dat ik me daar 3 dagen wel kon vermaken.
En nu heb ik me daar ook prima vermaakt, veel door de stad gewandeld en alles op me laten inwerken. De stad ligt namelijk nog steeds in puin, overal waar je kijkt zijn braakliggende terreinen of staan er nog gebouwen en huizen die nog afgebroken moeten worden. Ongeloofelijk allemaal, en hoe meer en langer je om je heen kijkt hoe meer je ziet. Dit werd me pas echt duidelijk toen ik bij de kathedraal van de stad stond. Het is nog een wonder dat deze niet helemaal is ingestort, alleen toen ik een rustig om me heen keek schrok ik nog meer. In het begin zag ik hier overal hoge flat gebouwen waar ik niet echt veel aandacht aan besteede. Maar toen ik eens rustig om me heen keek zag ik dat van alle gebouwen die rondom de kathedraal stonden er nog maar een handvol in gebruik waren. De rest moest allemaal nog afgebroken worden, toen pas begreep ik hoe verschrikkelijk het er hier aan toe is gegaan. Gelukig was het niet alleen maar doffe ellende want er wordt ook al flink aan een nieuwe stad gewerkt. Overal tussen het puin zie je grote bouwplaatsen waar ze hard aan het werk zijn. En heel langzaam zag ik dus een nieuwe stad tot leven komen. Hoe dat die er uit zal gaan zien is mij nog niet duidelijk en al helemaal niet hoelang het gaat duren. Volgens de lokale bevolking gaat het allemaal veel te langzaam en doet de regering er ook niks meer aan. Aan een kant kan ik dit wel begrijpen van de bouwvakkers want ja ze hebben werk genoeg en daar willen ze niet in gaan haasten. Maar ik snap ook wat de lokale bevolking denkt, overal zijn wegen afgesloten en alles is een grote bouwput. Niet echt prettig om in te wonen en werken, en het trekt geen toerist meer aan op deze manier.
Na Christchurch was het een halve dag in de bus zitten en toen kwamen we aan in Kaikoura.
Een klein dorpje aan het strand waar niet echt heel veel te beleven was. Alleen zou dit voor mij het laatste plekje zijn van mijn reis waar ik nog niet geweest was. Alles hierna ben ik al eens geweest aangezien ik onderweg naar Auckland was.
In Kaikoura had ik 5 gepland om te verblijven en dit is me aardig goed bevallen. Zat in een heerlijk hostelen alles ging zn gangetje hierzo. Heb wat rond gewandeld en vriendjes gemaakt met de zeehonden die op de wandelpaden lagen te zonnen. Echt veel heb ik niet gedaan want het was ook wat slecht weer hier door de cycloon die in het noorden van Nieuw zeeland aan land is gekomen. Maar gelukkig had ik de eerste dag dat ik hier aankwam prachtig weer en ben ik met een boot de zee op gegaan. Je kon hier namelijk walvissen spotten en dit leek me wel wat. Persoonlijk had ik er iets meer van verwacht maar ik heb niks te klagen gehad. Hebben 2x een grote potvis gespot en toen we terug naar de haven vaarde zijn we nog een grote groep hektor dolfijnen tegengekomen. En met groot bedoel ik dan zo een 200 dolfijnen die rond de boot zwommen en plezier met ons maakte.
Na mijn verblijf ben ik naar Wellington gegaan en hier heb ik de boot gepakt terug naar het noordereiland. En door de cycloon was dit een aardig spannend ritje geworden op de boot.
En zoals ik zeg: Leedvermaak is ook vermaak!! Heerlijk om langzaam steeds meer mensen ziek te zien worden,maar wel zo lang mogelijk vol proberen dat er niks aan de hand is haha.
Op het noorder eiland aangekomen waren het 2 lange dagen met de bus. Maar uiteindeijk was ik dan toch weer in Auckland aangekomen, de stad waar alles is begonnen.
Alleen had ik nog een klein avontuurtje gepland voor mezelf. Ik had namelijk nog 8 dagen over toen ik in Auckland aankwam en die wilde ik niet doorbrengen in deze grote stad. Ben niet zo een stadsmens dusja.
Ik had namelijk gepland dat ik met een bus naar Whangarei zou gaan. Dit is een plaatsje in het noorden waar opzich niet echt iets te beleven is.
Maar ja wat is die daar dan gaan doen denken jullie nu. Ik had namelijk al vanaf het moment dat ik deze reis aan het plannen was het idee om ook te gaan duiken hier. En na wat onderzoek te hebben gedaan kwam ik erachter dat hier een 25km buiten de kust een paar eilanden lagen. Deze heten de Poor Knights Islands en horen tot de top 10 duikplekken van de wereld.
Hier moest ik dus naartoe gaan om dit zelf te gaan beoordelen, en om wat geliefde duikvrienden eens goed jalours te maken.
En wat was het een prachtige ervaring!!!! Na een heerlijk tochtje van ruim een uur op de boot waren we aangekomen op onze eerste duikplaats. Het enige wat ik nog hoefde te doen was mn wetsuit aan te trekken en de duikuitrusting om te hangen. De rest was ondertussen allemaal al klaargezet en aangesloten, wat een luxe!
Maar het mooiste was natuurlijk onderwater. Het zicht was perfect en de temperatuur was een heerlijke 22 graden. Onderwater was het een groot feest, enorm veel vissoorten en allemaal in grote aantallen. De eerste duik ging voor mn gevoel veel te snel en ik vond het jammer dat ik de boot weer op moest. Alleen toen ik later in de middag voor de 2e duik het water inging was dit gevoel direct weg. Deze plek was nog mooier als de eerste en hier met nog meer vis, en als kers op de taart dat ik mijn eerste pijlstaartroggen heb gezien. Wat een enorme dingen zijn dat zeg!! En je kon er ook nog eens heel dichtbij komen, iets wat me nog steeds verbaast als ik aan het duiken ben. De vis is dan helemaal niet bang voor je en dit zorgt voor geweldige ervaringen.
Buiten de pijlstaartroggen heb ik ook nog verschillende soorten en afmetingen murenes gezien,munchkins,snappers,travelli’s, schorpioenvissen,zeesterren en een hele hoop waar ik de naam nog niet eens van heb onthouden. Echt een ongeloofelijke ervaring en eentje waarvan ik blij ben dat ik hem heb kunnen doen. Zit nu weer met een grote glimlach op mn gezicht nu ik er aan terug denk. Ik snap helemaal waarom dit zo een hooggewaardeerde duikplaats is.
Alleen het nadeel van allemaal die leuke dingen is dat er op een gegeven moment toch een einde aan komt. Na nog een paar dagen in Whangarei te zijn gebleven ben ik met de bus weer terug gegaan naar Auckland waar ik nu zit. De plek waar dus alles is begonnen en ik nu mijn laatste 4 dagen ook zal doorbrengen.
Aan een kant wil ik hier helemaal niet weg maar aan de andere kant is het ook wel goed geweest en heb ik zin om weer naar huis te gaan. Lekker terug naar huis en eindelijk weer samen zijn met Karla! Jullie allemaal weer zien en dit avontuur met jullie delen. Want ik heb veel meer meegemaakt dan alleen hetgeen wat ik op papier heb gezet.
Alles wat ik wilde doen heb ik gedaan en deze geweldige reis heeft me meer gebracht dan dat ik van te voren had kunnen bedenken. Iets wat ik ook niet uit kan leggen zo op papier,.....
Maar voor het zover is ga ik er hier nog volle bak van genieten!!
Morgen is hier in Auckland een wereldkampioenschaps triathlon wedstrijd, en hier doet Maaike Caelers aan mee. Ben benieuwd hoe ze reageert als ze ineens iemand in het prachtige Tungelroyse dialect langs de lijn hoort schreeuwen. Ben je helemaal aan de andere kant van de wereld en kom je een topsporter uit Weert tegen. De wereld is dus niet zo heel groot bedacht ik me ineens.
Nou en hier houden mijn verhalen dus op, altans op internet. Nog een paar dagen en dan zit het er helaas helemaal op hier.
Tijd om naar huis te gaan, tijd om daar aan geweldige nieuwe avonturen te beginnen.
Tijd om lekker te gaan genieten samen met Karla.
Tijd om karla,pap,mam,loes,dennis en lulu weer te zien en alles aan te gaan vertellen.
Tijd om met Rico een lekkere pils te gaan drinken en uitteraard een ‘stevig supke’
Tijd om alles en iedereen weer te zien en ongelofelijk veel lol em plezier te maken.
Tijd zat!!!!!
Geniet nog van de foto’s en tot snel!
Daan
-
28 Maart 2015 - 03:56
Diana Thijssen:
Hoi Daan, wat heb ik genoten van je verhalen. Wat heb je veel gezien en gedaan.
Ik hoop dat je je doelen hebt bereikt.
Nu nog een paar dagen genieten en dan weer lekker terug naar jou geliefden in Nederland.
Alvast een hele goede terugreis en welkom thuis. -
28 Maart 2015 - 04:04
Frank Thijssen:
Daan,
Bedankt voor je mooie verhalen over je avontuur welke je telkens hebt geschreven van je reis.
Aandachtig heb ik je blog gelezen, en wat heb je veel gezien en gedaan Daan!
Geniet de laatste twee dagen nog van je avontuur.
Je zult ontzettend veel levenservaring opgedaan hebben, dat nemen ze je niet meer af.
Ik wens je een hele goede vlucht terug naar Nederland, en je zult wel blij zijn om je familie weer te ontmoeten en omarmen.
Helemaal TOP Daan!
Groetjes uit Curaçao!
Frank -
28 Maart 2015 - 08:37
Paul En Yvette :
Daan,
Geniet nog van je laatste dagen. En een goeie reis terug.
Grs Paul en Yvette -
28 Maart 2015 - 11:20
Maaike:
Daan! Wat weer een te gek verhaal van jouw te gekke reis!
Geniet er nog even van en dan een goeie terugreis.
Wat een mooie ervaringen neem jij mee naar huis :D !
Groeten, ook namens Twan en Fedde, Maaike -
28 Maart 2015 - 11:22
T En Th:
Ja ja Daan, bijna zit het erop. De terugreis komt in zicht. Bedankt voor de leuke kaart die je mij gestuurd hebt. Ik kende je er niet op terug, tjonge wat ben je bruin geworden.... We hebben genoten van je reisverhalen, maar die mag je ons ook live komen vertellen. Geniet nog maar lekker van die laatste dagen daar en een hele goede terugreis naar ons koude kikkerlandje. Welkom thuis. Groetjes vanoet Rooy xxx -
28 Maart 2015 - 12:13
Loes:
Daan, geniet nog lekker van het mooie land!! Nog even en ook wij kunnen nog intenser genieten van je prachtig avontuur!! En dat onder genot van een lekker alcoholische versnapering!! Kus Loes -
28 Maart 2015 - 12:48
Jos & Carin, Milou, Sam, Floor:
Ha Daan,
Slik.....supersjoeën gesjreeve weer. Djuu, tieëd vluugtj echt.... Geweldjig desse hebs KINNE doon, wat desse WOETS doon. Un laeves ervaaring die neemus dich aaf kan pakke. Echt supergenoote van dien verhaale. Wae weense dich un hieël gooj trukreis en zeen dich gauw weer.
Kus van os allemoal x -
29 Maart 2015 - 19:52
Coen :
Hey supergeweldigeondernemeemendedurfalkilometervretendetopneef,
Waat dets dich allemoal hebs mit gemaaktj en gedoan kinse nog joare op vuroet.
Echt vul zulle toch wat jaloers zeen, mer zo als dich geschreven hebs kinne we hut bino zelf beleeftj hebbe.
Tot snel dan goan we uss weer op stap en zo ass eerder in de klak wat lekkers drinke van bove de bar.
Groetjes van diene neaf -
30 Maart 2015 - 21:47
Frits, Toos:
Daan,
Dich bis weer aan dien trukreis begonne. 1001 ervaringen, indrukke, euverwinninge rieker.
We hebbe genoote van dien verhaale en zeen gruuets op dich desse de sprong gemaaktj hebs en det allemaol met os hebs wille deile.
We weense dich ein behoaje trukreis en hope hiel snel dich weer te kinne knuffele.
Dikke kus Frits, Toos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
