De start van mijn busreis
Door: Daan van Helmond
Blijf op de hoogte en volg Daan
23 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Allerieerst unne 3x allaaf veur Prins Marien 1, Prinses Ingrid, Adjudant Paul en Hofdame Maureen! Unne dikke dikke dikke proficiat en geneet van eeder moment. Gea goatj unne geweldjige onbesjriefelikke vasteloavendj beleave en make!
Vreat ze op!
Maar het is ook niet zo heel lang geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar ik heb nu alweer zoveel meegemaakt en gedaan dat het anders te veel wordt om ineens op te noemen.
Maar voor ik los barst in een stortvloed van worden wil ik jullie eerst bedanken voor alle leuke berichtjes!! En Rian ik ben het met je eens, er is geen beginnen aan om mijn verhalen en belevenissen zo gedetailleerd te blijven vertellen. Vanaf dat ik op de bus ben gestapt tot nu heb ik zoveel mensen,verhalen,belevenissen,uitspraken gehoord en meegemaakt dat het bijna niet bij te houden is.
Ik hou wel een dagboek bij waar ik in zet wat ik iedere dag gedaan heb, en dat is erg handig als ik met Karla of pap en mam aan het skypen ben.
Maar goed om het enigzins makkelijk te maken zal ik bij het begin beginnen.
Afgelopen 16 Januari was de dag dat ik ging vertrekken met de Kiwi Experience. Ik had nog niemand ontmoet die ook tegelijk met mij starte dus vroeg in de ochtend stond ik alleen tussen (op dat moment nog) een hele hoop onbekende te wachten. Eenmaal onderweg in de bus wist ik niet wat me overkwam, de administratie werd even doorgenomen. Ik heb die dag 6 verschillende formulieren in mijn handen gehad over o.a. accomidatie, wanneer ik naar de volgende stop wil met de bus, en alle activiteiten die je kon doen. Na een paar keer naar de buschaffeur te zijn geweest voor extra uitleg snapte ik het nog steeds niet maar het was wel ingevuld.
Na 2 verschillende stops onderweg waren we aangekomen in The Bay of Islands. En de naam verraard het helaas al, dus jullie snappen wel als ik zeg dat de baai daar bezaait is met eilanden. Als ik me niet vergis 144, maar ik heb daar geen parachutesprong gemaakt dus zeker ben ik niet.
Hier had ik het me voor die dag even makkelijk gemaakt door geen activiteiten te doen en lekker wat rond te lopen hier en wat foto's maken.
De dag erna was wel een drukke dag, helaas alweer vroeg opstaan. Maar dit was het zeker waard! We zijn met de bus helemaal naar het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland gereden. Onderweg zijn we ook weer op verschillende plaatsen gestopt. De eerste stop was in een natuurpark waar echt mege grote bomen stonden, gemiddelde leeftijd was ongeveer 600 jaar en dat waren nog jonkies werd ons even medegedeeld.
Na een verfrissende wandeling van 20 minuutjes was het tijd om verder te gaan. De volgende bestemming was 90 mile beach (in het echt maar 54mijl lang). En om even de geschiedenis uit te hangen, de naam ''90 mile'' heeft het gekregen van veedrijvers. Deze gingen met hun koeien en schapen over het strand naar het noorden om ze daar op schepen te laden. Dit deden ze omdat het uitteraard makkelijker lopen is over een strand dan door bossen en bergen. Hun trektocht over het strand duurde altijd 3 dagen, en omdat ze er vanuit gingen dat ze te paard 30 mijl per dag af konden leggen,..... De rest zal wel duidelijk zijn ;)
Buiten het feit dat 90 mile beach prachtig uitzicht heeft over de bossen en de zee, is het ook een ,jaja, officiele snelweg! Geweldig om hier met een bus vollebak overheen te knallen. En aangezien de busschauffeur net zo jong van geest is als ikzelf werd er niet over het zand gereden. Nee gewoon met 100km/h door de branding met die bus, en voor meeuwen remmen we niet af! Op dat moment heb ik een vriend voor het leven gemaakt. Een aantal meeuwen later hebben we op het strand even een stop gemaakt voor fotos, en na nog even 5 minuten te hebben gereden kwamen we aan bij onze volgende activiteit. We waren namelijk gestopt bij enorme zandduinen en hier gingen echt iets waanzinnigs tof doen. Iedereen kreeg namelijk een surfbord en daarmee moesten we naar de top van de duin klimmen. Dit was echt een pokkeneind omhoog maar was het zeker waard. Boven aangekomen namelijk gingen we het surfbord gebruiken om omlaag te komen. Ofwel Sandboarde!!!! Geniaal idee heeft iemand hier een paar jaar geleden gehad.Helemaal onder het zand en met een glimlach van oor te oor stapte ik zo een 15 seconde later onder aan de duin van mijn bord af. Klaar om het nog eens te doen!!!
Helaas komt hier ook aan alle leuke dingen een einde en was het door naar de volgende stop. Dit was het meest noordelijke puntje van het eiland en hier kon je zien hoe de (als ik het goed onthouden heb) de Tasmaanse zee en de Indische oceaan bij elkaar komen. Afgezien van nog meer prachtige uitzichten was dit echt super om te zien. Zo een 100/200 meter uit in de zee waren enorme golven te zien door de ontmoeiting van deze 2 zeeen.
Na een dik half uur zijn we weer de bus in gegaan en rustig terug richting the bay of islands.
De volgende dag hadden we nog een halve dag te besteden voordat we met de Kiwi bus terug richting Auckland gingen. In de ochtend ben ik met mijn kamergenoten, Tobias (Duits) Emmely,Beckie en Dave a.k.a 'Legit Jack' gaan ontbijten in het stadje en daarna met Tobias nog een wandeling gedaan naar de top van een berg hier met alweer geweldig uitzicht.
En dan durven ze ook nog te zeggen dat het zuidereiland nog mooier is, kan ik met nog niet eens voorstellen.
Op de terugweg richting Auckland kregen we uitteraard nog meer formulieren die we in moesten vullen, een daarvan was wanneer dat we de ferry op gaan naar het zuider eiland. Dit werd me allemaal even teveel, waarna ik dit met de chauffeur ben gaan bespreken. Gelukkig was hij erg behulpzaaam wat er voor gezorgd heeft dat ik mijn reis tot in Queenstown nu uitgestippeld heb. Dit heb ik ook al doorgegeven aan de organistatie en is zo goed als geaccepteerd. Sta alleen nog bij een paar plaatsen op de stand by lijst van de bus. Maar denk dat dit ook wel goed moet komen.
De volgende grote stop met de bus was hot water beach. Ook hier verraad de naam al wat het hoogtepunt is hier. Overdag heb ik nog wat fotos gemaakt op een prachtig strand genoemd Cathedral Cove. Weer een WOW momentje toen ik na een wandeling hier aankwam. Maar hetgeen wat de dag echt helemaal compleet maakte was de mensen die ik ontmoet heb bij het hostel en savonds met eb op het strand. Om te beginngen bij mijn ontmoetingen, ik ben hier mijn eerste Nederlanders tegengekomen, ook net zo maf als ik. Maar ook nog een echte Amerikaanse mafkees. Ik zeg graag wat ik denk zonder er echt van te voren over na te denken, maar hij spant echt de kroon. Hij kende namelijk een nederlands woord en toen hij in de bus hetzeflde nederlands meisje als mij tegenkwam werd dit natuur lijk gezegd. Dit ging als volgt: Hi how are you and where you from? I'm fine and i'm Dutch, aah cool.... Zwaffelen!
Beter kun je inderdaad niet je dag beginnen hahaha. Hij wilde alleen nog meer Nederlands en Duist leren, dus hebben we dit savonds gedaan. In het begin waren het de wat meer gebruikelijke woorden en zinnen, maar al snel waren we hem de echte Nederlands woorden en zinnen aan het leren. Dingen die je dus echt in het dagelijks leven kunt gebruiken......
En voor de OSB'ers onder ons, ik heb ook wat nieuwe dingen geleerd. Zoals: The chicken crumble, wolffacing,fischhooking,bullriding en the alabamba mud pocket.
Ofwel tranen in mn ogen van het lachen om iedereen hun verhalen en anders om ook.
Maar hetgeen waar het hier allemaal om gaat is om met eb naar het strand te gaan. Hier dan op het strand een gat te graven en dit vol te laten lopen met ,jawel, heet water. Het hete water komt hier gewoon uit de grond omhoog met een temperatuur van zo een 65graden. Ofwel opletten waar je loopt en gaat staan en helaas voor ons werd het nog moeilijker gemaakt. Het begon namelijk pas eb te worden om 23.30 en in het donker over het strand lopen, laat staan vinden, en niet je voeten verbranden heeft even wat tijd nodig haha. Ongeloofelijk hoe je gewoon je eigen hottub kunt maken op het strand met een fenomenaal uitzicht als je omhoog keek. De hemel was glashelder en zoveel sterren heb ik nog nooit gezien, prachtig!
Na een korte nacht was het weer vroeg opstaan en op naar de volgende stop; Waitomo. Dit dorp steld eigenlijk geen reedt voor maar ze hebben iets heel speciaals: grotten vol met 'glow worms' ook wel bekend als glim wormen. En deze kun je uitteraard in gaan om dat te gaan bekijken. En omdat ik zo super sociaal en hoogbegaafd heb ik speciaal over de glow worms een website gemaakt met alles wat je er over kunt leren: http://nl.wikipedia.org/wiki/Glimwormen
En de manier waarop ik de grotten heb verkend was echt super tof. Ik heb de excursie genoemd 'black abyss' gedaan. Deze naam staat helemaal nergens voor maar klinkt gewoon tof. De manier waarop ik de grotten heb verkend is door er in af te dalen. Dit was een abseil van 40 meter door een klein gat en dan de donkere diepte in. Ofwel mijn dag was al geslaad, en aangezien ik dit wel al wat vaker had gedaan ben ik als laatste van de groep afgedaald. Het geluid wat ik hoorde in de grotten was; OEHHHHWAAAAAHHHWOOOOWW, dit omdat ik onder het motte 'alle remmen los' afdaalde haha. Zelfs de gidsen waren even geschrokken maar naar een korte uitleg over waarom ik dit kon snapte ze het wel. De rest van de tocht was ongelofelijk, 5 uur lang plezier onder de grond gehad. Abseilen,tokkelen,tubing,kruipen en klauteren door de ondergrondse rivier. Een weg door modderige grotten en kleine doorgangetjes zien te vinden en als klap op de vuurpijl 2 ondergrondse watervallen beklimmen van ieder zo een 4/5 meter hoog, en dat zonder zekering.
De volgende dag konden we een uurtje langer blijven liggen, dus redelijk uitgeslapen zaten we weer onderweg in de bus naar de volgende halte.
Vandaag staan voor mij weer 2 fantastishe activiteiten op het programma.
Als eerste ben ik naar het echte dorpje Hobbiton geweest en daar met een gids door de filmset hiervan gegaan. Echt mega vet om hier in het echt te zijn, niet dat ik zo een fanatieke overdreven gek van een fan ben maar toch. Hier heb ik veel bijgeleerd over hoe ze de scenes van films hebben gemaakt en hoeveel geld er wel niet in de allerkleinste details werd gestopt. Als afsluiter van de tour zijn we ook nog 'the greeen dragon' ingegaan om een heerlijke biertje te drinken.
Vol verwondering en blijdschap zaten na die prachtige ervaring weer in de bus naar de stad Rotorua. Hier heb ik 2 extra rustdagen ingepland om wat rond te wandelen en een beetje tot rust te komen. Maar voor de eerste avond had ik nog een activiteit op de planning staan.
Ben namelijk, met nog veel meer andere van de kiwi bus, naar een authentiek Maori dorp gegaan. De Maori's zijn de oorspronkelijke bevolking van dit land en na deze avond wil ik er eigenlijk nog meer te weten over komen. Ze spreken een taal die je niet kunt verstaan en ze zien er op zn zachts uitgedrukt erg imposant uit. Het begon al goed toen we aankwamen en we naar een welkomsceremonie gingen kijken. Onderweg in de bus werd ons ook al op het hart gedrukt om tijdens deze en ook de ander ceremonies niet te lachen en al helemaal niet je tong uit te steken naar hun. Dit wordt nog steeds als een bedreiging of uitdaging gezien en dan heb je een ietswat erg groot probleem. Ze gaan dan namelijk de strijd aan met je. Eerst dacht ik dat dit een fabeltje was, maar de chaufeur(die ook Maori is) had 2 persberichtjes bij de hand waar in stond dat een toerist in het ziekenhuis was beland na gespot te hebben in een ceremonie. Ofwel dit is niet niks! Vanaf het begin van de ceremonie tot het eind van de avond heb ik een fantastische avond gehad waarin ik vaak toch wel even een stapje achteruit heb gedaan. Deze Maori mannen zijn beren van kerels en als ze hun tong uitsteken en hun ogen zowat uit hun oogkassen laten vallen krijg je wel schrik. Ja Bas,.. jij ook :p
Als afsluiter zijn we die avond nog naar de kroeg gegaan en heb ik de dag erna heerlijk uit geslapen.
Vandaag ben ik nog even met Jack(engelse) en Michael(duitser) een wandeling gaan doen naar de 'red woods' van Rotorua. Ook hier heb ik mijn ogen weer uitgekeken want dit stond vol met de enorme Red wood bomen. Bakbeesten van bomen, niet normaal!
Morgen ga ik verder naar mijn volgende bestemming en dat is Taupo, hier wil ik o.a. de Tongariro crossing gaan doen. Dit is een tocht van minimaal 16 km die zeker 8 uur duurt dwars over een vulkaan!
Maar dit houden jullie tegoed voor de volgende keer. Ik ga snel wat eten,biertje doen, tas in pakken en mn nest in.
Hopelijk vonden jullie het verhaal niet te lang, en zo ja,.... dat is dan jammer
Groetjes vanuit het heerlijke warme en droge Nieuw Zeeland!!
Owh en de fotos volgen nog, computers en internet in hostels zijn nog niet zo snel. Hopelijk lukt het morgen of overmorgen! :)
-
23 Januari 2015 - 10:50
Ria Bernaerts:
Nou Daan jij maakt ongelofelijke mooie dagen mee die je nooit meer vergeet heel veel plezier, en doe voorzichtig. -
23 Januari 2015 - 13:42
Diana Thijssen:
Weer een fantastisch verslag Daan. Je maakt wel lange dagen maar het is de moeite waard. Ik verheug me weer op het volgende verslag. Ayo Diana vanuit een zonnig Curaçao. -
23 Januari 2015 - 14:42
Jessie:
He daan , fijn dat het tot nu toe een geslaagde reis is .
Doe voorzichtig & geniet ...ben benieuwd wat er nog gaat komen ;-) -
23 Januari 2015 - 15:20
Pap:
Daan,
Ich bèn 'stikjaloers'
Pap -
24 Januari 2015 - 10:47
Ome Ad En Tante Mien:
Hallo Daan vanuit het dik besneeuwde ospeldijk.Wat een geweldige reis maak je. Mooi dat we zo uitgebreide verslagen van je krijgen.Geniet maar doe ook verzichtig.
-
24 Januari 2015 - 23:43
Martie:
Hoi Daan,
Geweldig verhaal, zit thuis lekker je avonturen te lezen met een glas goede whisky. Allebei genieten. Slim van je om rust-regel dagen en reis dagen gescheiden te houden, want hierdoor gun je jezelf meer tijd om de indrukken goed te beleven. Have fun and go with the flow. -
27 Januari 2015 - 18:48
Carla:
Daan, Hoorde zulke spannende verhalen over je reis afgelopen vrijdag in de bus naar Boot, dat ik me maar snel heb aangemeld op je mailinglist. Vanaf nu volg ik het!!! Al aangemeld voor l'Estartit??? Wij gaan! Kussies Carla -
31 Januari 2015 - 11:59
Jan:
Dag Daan, 'tis werkelijk genieten als wij jouw verhalen lezen. Mooi om te zien die foto's. En als jij deze reactie zult lezen, zul je weer in een heel andere omgeving zijn, met wellicht weer andere reisgenoten en met weer heel veel nieuwe WOW-herinneringen. We zagen ook jouw foto van dat skydiven; schitterend zeg. LIVE LIFE! We vroegen ons trouwens af (omdat je zó hoog in de lucht hing): heb jij van daaruit het enorm grote, witte zeil op de legertruck bij ons tegenover gezien? ;-)
Hobbits, Maori's, geweldig Daan, geniet er van en nog heel veel plezier en voorspoed op deze prachtige eilanden. Groetjes van de Hellemonders vanne Kemp. -
08 Februari 2015 - 14:10
Riky:
Hoi Daan, Bedankt voor de kaart, mooie tekst geschreven!
Fijne vakantie verder, groeten Gerard en Riky -
11 Februari 2015 - 13:15
Pap:
Daan,
Asse trögk keumst noa Tungelder mosse dich aan 'e Toerist legitimere met ein Tungelders paspoort.
Dus... kumste d'r neet in! Gânk doorre Krang en via Chritien Kerste, Lewieke van HennekesAntoon en ut Goeër den kumste waarsjienlik waal door de grensbeveiliging songer klei-jer sjeure.
Mocht det neet lökke, prebeer den op eine azielzeukersboeët te gerake en lègk aan bie de Moasebrögk.
Nog völ plezeer.
Pap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley